Do No Harm (1x20)

Do No Harm (на македонски: „Без неправди“) е дваесеттата епизода од првата сезона премиерно прикажана на шести април 2005тата година.

Ова е првата епизода во која еден од главните карактери (Бун) умира...
Што ми се допадна?
Колку тешка, тажна и драматична епизода. Ова се без конкуренција најмачните 40 минути од Изгубени. Бун умира, Клер ненадејно се породува. Џек со големи напори се обидува да ја спречи трагедијата, но излишни се сите преземени акции - лагата на Џон дека Бун паднал од карпа ќе биде фатална за младиот ко-сопственик на компанија за венчални фустани. Впрочем, кој од нас и очекуваше дека тој ќе преживее по визијата на Џон, а потоа и по падот на авионот на дилерите од некои дваесетина метри?! Крајот пропратен со извонредната "Life and Death" на Мајкл Гјачино комплетно го збунува гледачот кој е буквално на граница помеѓу солзи предизвикани од тага, и солзи предизвикани од радост. И сето ова во една епизода!!! Нема момент кој не ми се допадна...

Што забележав?
Извинете што бев премногу фокусиран да не се онесвестам како Хуго кога се онесвести откако виде крв насекаде околу него...се надевам дека во идната епизода ќе се вратам на старите патеки со неколку интересни бекграунд работи кои (не)сакајќи сум ги забележал.

Моменти за паметење:
- Џек не попушта пред неминовното - му дава дел од својата крв на Бун со цел да го спаси.
- Бун за првпат, полусвесен, го спомнува окното пред преживеаните.
- Бун одбива да му биде одземена ногата за да преживее... по што конечно умира...
- Кејт успева да ја породи Клер.
- последната сцена со прекрасната симфонија на Гјачино (Life and Death) и откривањето на новата мисија на Џек да го пронајде „убиецот“ на Бун - Џон Лок...

Интересни факти:
- последните зборови на Бун се „Кажи и’ дека ја...“ (Tell her I...)
- ова е првата епизода во која Лок не настапува.
- сосема спротивно, ова е првата епизода во која ги гледаме Сара Шепард и Арон Литлтон.
- сцената во која се пораѓа Клер подоцна ја гледаме и во "The Little Prince" (четвртата епизода од петтата сезона) од перспективата на Соер кој патувајќи низ времето ќе „налета“ на нив.

Цитати:
Shannon: Oh, okay. Are you lost?
Sayid: No, absolutely not. Those trees look really familiar. It's this way...I think.
Shannon: Did you just say 'I think'?
-----
Jack: [on Charlie's scant collection of responses to the "blood type" question] You only asked four people?!
Charlie: I asked the whole sodding camp! Nobody knows their blood type! Most don't know their blood type! I don't know my own bloody blood type!
-----
Boone: [between raspy breaths] I know you made a promise. I'm letting you off the hook. Let me go, Jack.
Jack: I'm sorry.
Boone: Don't be.
-----
Boone: Tell Shannon... Tell Shannon... Tell her I... [dies]
------
Jack: He (Boone) didn't die, he was murdered.
Kate: Where are you going?
Jack: To find John Locke.

Прашања за дискусија:
- што ви се допадна најмногу во епизодата? Кој ви е омилен момент/сцена/цитат? Што оцена би и дале?!
- дали забележавте нешто необично?

Мој рејтинг:
Приказна (на Островот): 10
Митологија: 7
Флешбек: 7.25

Оцена: 8.10

и оваа исто како претходната ме изненади и е доста погоре на мојата рејтинг листа одошто беше лани..

овие Џек флешбеците секогаш се такви.. не кажуваат некоја јака приказна, ама доста добро го дефинираат неговиот карактер.. и оваа не беше исклучок..

а интересен беше првиот ФБ, кога мислиме дека тој кумот на Џек е всушност младоженецот =))

иначе, напната епизода, со доста емоционални елементи, а за крајот да не збориме.. Мајкл Џакино направи сето тоа да изгледа перфектно =)

Steff напиша:

овие Џек флешбеците секогаш се такви.. не кажуваат некоја јака приказна, ама доста добро го дефинираат неговиот карактер.. и оваа не беше исклучок..

Веројатно си во право.

Цитат :

а интересен беше првиот ФБ, кога мислиме дека тој кумот на Џек е всушност младоженецот =))

Е да, може да се смета за минорен WTF ивент тоа. Сепак е флешбек. =))

Цитат :

иначе, напната епизода, со доста емоционални елементи, а за крајот да не збориме.. Мајкл Џакино направи сето тоа да изгледа перфектно =)

Гјачино рулз!

Еве и јас пополека се враќам во ривочов.... Епизодава беше доста мрачна и драматична, посебно првиот пат кога ја гледав беше ептен напнато да се следи. Сега, бидејќи знаев веќе што ќе се случи, бев далеку порелаксиран. Што да се каже, ќе ми остане во сеќавање по смртта на Бун и раѓањето на Арон. Доста драматично е што се случи скоро во исто време. И да, секоја чест за Гјачино за оваа симфонија, прекрасно и даде „шмек“ на сцените.... Флешбекот беше исто добар, за разлика од други епизоди, овде првата сцена од ФБ беше шокантна. Кој очекуваше тогаш дека Џек некогаш бил женет? Исто што забележав е дека Џек првпат го гледаме со алкохол во рака, нешто што после нема да биде чудно.... Тоа би било тоа за оваа епизода, сепак немаше којзнае колку акција/мистерии во неа, па затоа не испадна многу добро пласирана на мојата ранг-листа.

Sawyer^^ напиша:

Тоа би било тоа за оваа епизода, сепак немаше којзнае колку акција/мистерии во неа, па затоа не испадна многу добро пласирана на мојата ранг-листа.

Па добро, можеби немаше, но затоа пак беше една од најемоционалните епизоди од првата сезона, можеби и најемоционална, веднаш после финалето.